M. Vasalis

M. Vasalis (1909 – 1998) is het pseudoniem van Margaretha Leenmans.

Margaretha Leenmans werd op 13 februari 1909 in Den Haag geboren.
De naam Vasalis is de Latijnse vertaling van haar meisjesnaam Leenmans. 
Na een gelukkige kindertijd bezocht Margaretha het lyceum in Den Haag en ging medicijnen studeren in Leiden. Ze hield zich vier jaren bezig met antropologie en specialiseerde zich vervolgens in kinderpsychiatrie en neurologie.

Het debuut van de dichter Vasalis was in 1936 met vijf gedichten in het tijdschrift ‘Groot Nederland’. In 1937 verbleef ze negen maanden in Zuid-Afrika en stuurde twaalf gedichten naar Nederland, waarvan er in 1939 zeven in het tijdschrift ‘Werk' werden geplaatst.

In maart 1940 verscheen de novelle ‘Onweer’, als geschenk ter gelegenheid van de Nederlandse Boekenweek. Deze novelle speelt in Zuid-Afrika. In december 1940 kwam de eerste poëziebundel ‘Parken en woestijnen’ uit. Voor deze dichtbundel ontving Vasalis in 1941 de Lucie B. en C.W van der Hoogtprijs, een aanmoedigingsprijs van duizend gulden.

In 1939 trouwde Margaretha Leenmans met de zenuwarts (en latere hoogleraar) Jan Droogleever-Fortuyn (1906 - 1999). Zij kregen vier kinderen waarvan een zoontje jong stierf. Haar dichtbundel 'De vogel Phoenix'  is aan dit overleden zoontje opgedragen. In de oorlog werkte Margaretha ook ondergronds.

Haar tweede bundel ‘De vogel Phoenix’ verscheen in 1947.

Tot 1951 oefende Margaretha haar artsenpraktijk in Amsterdam uit. In datzelfde jaar verhuisde het gezin naar Groningen, waar haar man tot hoogleraar neurologie werd benoemd. Later verhuisden ze naar Roden en bleef Margaretha als kinderpsychiater in Assen en Groningen werken.

De derde dichtbundel ‘Vergezichten en gezichten’ verscheen in 1954 en, als geschenk voor de kinderboekenweek, werd ‘De muze en de dieren’ uitgegeven; een bloemlezing samengesteld door Vasalis. In 1960 volgde de bloemlezing ‘De dichter en de zee’.

In het werk van Vasalis spelen niet alleen de herfst, de schemering, de nacht, de eenzaamheid en het onpeilbare verdriet een rol maar ook het voorjaar, de dageraad, het licht en het vuur; symbolen van ongebreidelde vitaliteit komen hiermee naar voren.

Op een enkel openings- en dankwoord en een kort essay na, viel het stil rond de dichter. In 1983 ontving zij, na nog diverse literaire prijzen ontvangen te hebben, de P.C. Hooftprijs 1982 voor haar gehele oeuvre. In 1998 stierf Vasalis op 89-jarige leeftijd in Roden. Na haar dood werd in 2002 de bundel ‘De oude kustlijn’ uitgegeven.

De gedichten van Vasalis werden en worden veel gelezen.
Haar werk en haar persoonlijkheid laten op velen een diepe indruk na.